BEN FROST & MFO

Ben Frost – Australijczyk, który na stałe mieszka w Islandii – jest artystą świadomym politycznie. Głośno krytykuje bierność polityków wobec zmian klimatu i małą aktywność na rzecz ochrony środowiska. Angażuje się na rzecz wartości europejskich, jak choćby przystępując do kampanii „We are Europe”. Komponuje muzykę do filmów komentujących wyzwania współczesności, np. do serialu dla Amnesty International „The Invisibles”, który dokumentuje trudną sytuację uchodźców z Ameryki Środkowej. We współpracy z Richardem Mosse powołał projekt „Incoming”, również dotyczący różnych aspektów kryzysu uchodźczego w Europie. Jego album „The Centre Cannot Hold” jest artystycznym komentarzem do globalnej niestabilności.

Muzyka Bena Frosta, szerszej publiczności znanego choćby ze współpracy z Björk, składa się z kontrastów – wpływa na nią w równym stopniu klasyczny minimalizm, jak punk rock i metal. Tworzone przez Frosta pulsujące gitarowe formy pojawiają się znikąd i stopniowo zlewają się w wielkie, ponure brzmienia, które często przekraczają tradycyjne struktury.

Podczas Solidarity of Arts wraz z Benem Frostem wystąpi austriacki artysta wizualny MFO, znany m.in. z projektów dla paryskiej Opery Narodowej.

SIKSA

Artystyczny duet szokuje zarówno formą, jak i treścią. Alex Freiheit (niem. wolność) i jej chłopak Buri budują na scenie jedyne w swoim rodzaju widowisko, łączące elementy punkowego koncertu, teatralnego happeningu i poetyckiego slamu, coś co jest jedną wielką artystyczną i ideologiczną prowokacją. Siksa – punkowa feministka z misją, jak o niej napisano – wykrzykuje ze sceny to wszystko, o czym łatwiej milczeć: przemoc wobec kobiet, nacjonalizm, seksizm, zaburzenia odżywiania. Ale jej złość nie pozostawia w rozpaczy. Siksa apeluje o opór i solidarność: dziewczyny (i chłopaki!), koleżankujcie się, wspierajcie, bądźcie dla siebie dobre. Siksy można nie znosić, można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej zignorować.

HOLLY HERNDON

Holly Herndon, Amerykanka mieszkająca w Berlinie, tworzy muzykę elektroniczną. Jest jedną z najbardziej znanych i innowacyjnych artystek swojego pokolenia. Jej unikatowe prace badają tematy społeczności i tradycji, a także interakcji pomiędzy ludźmi a sztuczną inteligencją. Rezultatem jej poszukiwań jest płyta „Proto”, która miała premierę 10 maja 2019 roku. To muzyczna medytacja o życiu, technologii, przyszłości i ludzkości. Kompozytorka do pracy nad płytą zaprosiła Spawn – sztuczną inteligencję, stworzoną przez jej męża Mata Dryhursta i Julesa LaPlace’a. Spawn „słucha” tego, co – wraz z Holly – śpiewa realny chór, aby naśladować ich głosy i stworzyć własną kompozycję opartą na tej zasłyszanej.

Artystka rozwija swój warsztat kompozytorski, podjęła studia doktoranckie w tym zakresie na Uniwersytecie Stanforda.

LOTTO

Trio instrumentalne powołane pod koniec 2012 roku, skupiające trzy kreatywne umysły. Łukasz Rychlicki gra na gitarze, Mike Majkowski na kontrabasie, a Paweł Szpura na perkusji. Razem badają granice takich rodzajów muzyki, jak improv, country, noise, minimalizm, tworząc muzykę hipnotyczną i wzruszającą jednocześnie.

Debiutancki album „Ask the Dust” ukazał się pod koniec 2014 roku. Drugi album Lotto – „Elite Feline”, wydany w kwietniu 2016 roku, spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem krytyki, m.in. zajmując pierwsze miejsce w plebiscycie „Gazety Wyborczej” na płytę roku. Trzecia płyta zespołu, zatytułowana „VV”, ukazała się w październiku 2017 roku. Lotto zagrało wiele koncertów, w tym na festiwalach takich jak: UNSOUND Festival w Krakowie, OFF Festival w Katowicach, Tauron Nowa Muzyka w Katowicach, Jazz Jantar w Gdańsku.

W trakcie Solidarity of Arts wystąpi w 100czni.

POLMUZ

Zespół powołał saksofonista Michał Fetler, grający również w zespołach Jazzband Młynarski Masecki oraz Tsigunz Fanfara Avantura. Wraz z nim grupę tworzą: Rafał Igiel – instrumenty perkusyjne, Rafał Zapała – polivoks, przetwarzanie, Ksawery Wójciński – kontrabas, Bartłomiej Frank– realizacja dźwięku i Jagoda Chalcińska/JAGO_VJ – oprawa wizualna.

Polmuz realizuje autorskie, radykalne interpretacje muzyki ludowej Wielkopolski. Punktem wyjścia do powstania projektu były płyty szelakowe z nagraniami pochodzącymi z rejestracji terenowych z lat 20. i 30. XX wieku. Do projektu zaproszeni zostali muzycy reprezentujący znacząco odmienne nurty muzyczne i wrażliwość – awangardowy jazz, ethno, folk, współczesną muzykę poważną i eksperymentalną, surową elektronikę, muzykę improwizowaną oraz noise i hardcore. Brutalne interpretacje Polmuza są futurystyczną wizją polskiej muzyki ludowej.

PUSSY RIOT

Rosyjska grupa feministyczna istnieje od 2011 roku. Przedstawia swoje poglądy przy użyciu języka i estetyki kultury punk. Często prowokując także wulgarnym językiem. Występy grupy mają formę nielegalnych akcji i happeningów w rozmaitych, najczęściej niekonwencjonalnych przestrzeniach: na stacjach metra, dachach trolejbusów, na placu Czerwonym, a także w drogich butikach odwiedzanych przez rosyjską klasę wyższą.

W swojej twórczości grupa porusza problem równouprawnienia kobiet i mężczyzn, ostro krytykuje seksizm, sprzeciwia się wszelkiego rodzaju dyskryminacji i ograniczaniu wolności. Artystki znane są przede wszystkim ze swoich antyputinowskich protestów politycznych i prowokacji obyczajowych. Na dwa tygodnie przed wyborami w USA zrealizowały jednak też teledysk, który miał być ostrzeżeniem, jak może wyglądać Ameryka po zwycięstwie Donalda Trumpa.

Podczas Solidarity of Arts Pussy Riot zaprezentują program RIOT DAYS, będący połączeniem muzyki, performansu, teatru i sztuki wideo, opowiadający historię działalności politycznej zespołu, jego aresztowania, uwięzienia i emigracji.

ROBERT RICH

Koncerty „sleep”, podczas których publiczność zasypia i… śpi przez całą noc, podczas gdy artysta lub artyści grają, zyskały w ostatnich latach na popularności. Pomysłodawcą jest kalifornijski artysta Robert Rich, który przez prawie 40 lat próbuje zdefiniować pojęcie muzyki elektronicznej i ambient. Swój pierwszy syntezator Rich skonstruował w 1976 roku, gdy miał 13 lat. Studiował muzykę na Uniwersytecie Stanforda, a także psychologię, w której najbardziej zajmowało go świadome śnienie. Ze swoim pierwszym legendarnym koncertem sleep Robert Rich wystąpił w 1982 roku. Uczestnicy koncertów sleep mówili o lawirowaniu pomiędzy snem i jawą oraz odczuwaniu muzyki na innym poziomie niż na co dzień. W Polsce artysta pojawił się w 2013 roku na festiwalu Unsound w Krakowie. Po sześciu latach wraca do Polski, aby zagrać dla publiczności w Europejskim Centrum Solidarności.

UWAGA! W ogrodzie zimowym zapewnimy maty i koce, zachęcamy do zabrania ze sobą śpiworów i jaśków!

FELICITA I ZESPÓŁ PIEŚNI I TAŃCA „ŚLĄSK”: SOFT POWER

SOFT POWER łączy FELICITĘ (właściwie Dominika Dvoraka) – londyńskiego producenta muzyki elektronicznej z polskimi korzeniami – z tradycyjnym Zespołem Pieśni i Tańca „Śląsk”. Ta nieoczywista synteza hiperwspółczesnej muzyki, tradycyjnej choreografii i ludowego kostiumu, tworzy hipnotyczne widowisko multimedialne. Koncepcja projektu wywodzi się z dziecięcej edukacji Felicity w tradycyjnym polskim tańcu i jest wynikiem jego zainteresowania kulturą ludową, narodową tożsamością oraz farsą jako narzędziem artystycznego wyrazu.

Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” to jeden z największych i najstarszych zespołów folklorystycznych w Polsce, powstał w 1953 roku z inicjatywy Stanisława Hadyny i Elwiry Kamińskiej. Początkowo zespół prezentował tylko folklor śląski, dziś w jego repertuarze znajdują się również pieśni i tańce wszystkich polskich regionów, a nawet opery, oratoria i muzyka sakralna. Dla Felicity „Śląsk” jest więc idealnym partnerem, ma bowiem w swoim programie wiele tańców, które nie pochodzą bezpośrednio z folkowego repertuaru. Wielu tancerzy ćwiczy jogę, sztuki walki, interesuje się tańcem współczesnym.

Soft Power jest wyrazem artystycznej odwagi uczestników projektu – tancerzy i Felicity.

TANGERINE DREAM

Niemiecki zespół rockowy grający muzykę elektroniczną, powołany w 1967 roku przez Edgara Froese. Płyty Tangerine Dream, nagrane w pierwszej połowie lat 70., miały kluczowe znaczenie dla rozwoju tak zwanego krautrocka. A albumy z lat 1974–1983 i późniejsze dały podwaliny pod gatunek zwany new age.

Szerokiej publiczności muzycy Tangerine Dream znani są głównie jako twórcy muzyki filmowej. Zespół stworzył oprawę muzyczną dla ponad 30 filmów, w tym: „Cena strachu”, „Złodziej”, „Twierdza”, „Ryzykowny interes”.

Po występie we wschodnim Berlinie w 1980 roku, kiedy to Tangerine Dream stał się jednym z pierwszych znaczących zachodnich zespołów, który przedarł się na Wschód, przyszła ogromna popularność za żelazną kurtyną. W Polsce wczesnych lat 80. był jednym z najsłynniejszych zespołów, abstrakcyjny charakter muzyki i zasadniczo brak tekstu nie przyciągał uwagi państwowej cenzury. W 1983 roku grupa zagrała dwa legendarne koncerty w Warszawie, w następnym roku wydała dwupłytowy album „Poland”.

Występ podczas Solidarity of Arts na terenie dawnej Stoczni Gdańskiej to wydarzenie o charakterze symbolicznym – powrót do przeszłości i ciekawe doświadczenie międzygeneracyjne dla pionierów muzyki elektronicznej.

THE ROUND TABLE ORCHESTRA / ORKIESTRA OKRĄGŁEGO STOŁU

Orkiestra Okrągłego Stołu powstała specjalnie dla Europejskiego Centrum Solidarności i Unsound Kraków, nawiązując do obrad przy Okrągłym Stole w 1989 roku. Orkiestrę tworzą muzycy, którzy na swój własny sposób chcą odnieść się do tego historycznego doświadczenia, wskazując na wartość dialogu i porozumienia. Orkiestrę tworzą wybitni muzycy zaprzyjaźnionego z ECS: saksofonista Tomasz Gadecki, kontrabasista Mike Majkowski, Remontu Pomp, gitarzysta Raphael Rogiński, saksofonista i klarnecista Mikołaj Trzaska, a także trębacz Tomasz Ziętek.

Remont Pomp

Zespół gra muzykę etniczną, awangardową i improwizowaną. Jego inspiracją jest muzyka etniczna z naciskiem na bogactwo muzyki afrykańskiej. Remont Pomp odkrywa także przestrzenie muzyki eksperymentalnej, grając na przedmiotach, które na co dzień nie kojarzą się z muzyką, jak stół, szklanki, kieliszki, dzbany, czy też na beczkach. Zespół powstał w 2004 roku przy Polskim Stowarzyszeniu na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Gdańsku.

Raphael Rogiński

Urodzony w Niemczech polski gitarzysta, kompozytor i wykonawca, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Związany z kulturą żydowską, prowadzi badania nad jej zapomnianymi tradycjami. Gra także muzykę turecką, beduińską, afrykańską, lapońską, perską, ormiańską i inne, wykonując je z rdzennymi artystami. Muzyka Ameryki, blues i rock lat 60. to następna znacząca część inspiracji Rogińskiego.

Tomasz Gadecki

Saksofonista, który ostatnią dekadę poświęcił szeroko rozumianej muzyce improwizowanej. W twórczości na pierwszym miejscu stawia kreatywność i „poszukiwanie prawdy do ostatniego dźwięku”. Autor muzyki do spektakli teatralnych, muzyk sesyjny w wielu projektach. Improwizacja, która jest bardzo ważnym elementem jego twórczości, sprawia, iż bardzo często pracuje z performerami, malarzami czy poetami. Dla artysty najważniejsza jest wolność. „Chcę mieć wpływ na to, jak wygląda moje życie. Nie chcę żyć pod dyktando państwa” – mówi Tomasz Gadecki, jeden z najbardziej zapracowanych trójmiejskich muzyków.

Mike Majkowski

Australijski kontrabasista i kompozytor polskiego pochodzenia, mieszkający obecnie w Berlinie. Działa na polu szeroko pojmowanej muzyki współczesnej. Komponuje, improwizuje, eksploruje dźwięk. Majkowskiego interesuje udoskonalanie technicznych możliwości kontrabasu.

Do tej pory Majkowski nagrał pięć solowych albumów na kontrabas. Współpracuje też z wieloma muzykami, takimi jak: Mikołaj Trzaska, Robert Piotrowicz, Axel Dörner, Magda Mayas i Alexander von Schlippenbach.

Mikołaj Trzaska

Saksofonista i klarnecista basowy pochodzący z Gdańska. Był współzałożycielem najważniejszej formacji yassu – legendarnej Miłości oraz liderem Łoskotu. Później stał się jedną z czołowych postaci polskiej sceny improwizowanej. Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku jego twórczość zwróciła się ku tradycyjnej muzyce żydowskiej. Z Trzaską współpracowało wiele wybitnych postaci sceny muzycznej i nie tylko, w tym m.in.: Jurij Andruchowycz, Tymon Tymański, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, czy Fisz i Emade. Mikołaj Trzaska jest również kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej, na stałe współpracuje z Wojciechem Smarzowskim.

Tomasz Ziętek

Trębacz, pianista, producent muzyczny i kompozytor z Gdańska. Przez 10 lat współtworzył legendarny Pink Freud. Od 2002 roku stanowi trzon zespołu Loco Star. Jest również członkiem grup Mitch & Mitch i Dick 4 Dick. Dołączył także do składu Ola Walickiego w projekcie Kaszebe II. Często bierze gościnny udział w projektach innych artystów, wśród których warto wspomnieć: Tymona Tymańskiego, Kasię Nosowską, Hey, Ściankę i Kobiety. Z grupą Bester Quartet nagrał dwie płyty: „Metamorphoses” oraz „The Golden Land”, które ukazały się nakładem nowojorskiej wytwórni Johna Zorna Tzadik Records.

donGURALesko

donGURALesko (właściwie Piotr Górny) to polski raper i producent muzyczny. Działa na polskiej scenie hip-hopowej od 1994 roku. Jego twórczość zaliczana jest do nurtu braggadocio, charakteryzującego się używaniem przez raperów wielu, często bardzo rozbudowanych porównań i metafor. W swoich tekstach podejmuje wiele tematów społeczno-politycznych, w tym tematykę uchodźczą, co wiąże się z zainteresowaniem rapera kulturą, religią i stosunkami międzynarodowymi.

Na finał Solidarity of Arts donGURALesko zaprezentuje esej „O tyranii. Dwadzieścia lekcji z dwudziestego wieku” Timothy’ego Snydera, profesora Uniwersytetu Yale specjalizującego się w historii nowożytnej nacjonalizmu. Współpraca – wydawałoby się – tak różnych osób, mówiących różnymi językami i do różnych środowisk, pokazuje, że nawet jeśli czytamy różne książki i słuchamy różnej muzyki, jesteśmy w równej mierze współodpowiedzialni za rozwój demokracji na świecie.

MARY KOMASA

Polska wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów i instrumentalistka, mieszkająca na stałe w Berlinie. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku sześciu lat. Uczyła się gry na fortepianie, organach i klawesynie, studiowała też śpiew operowy. Kapitałem Mary Komasy jest właśnie jej wszechstronność – obycie z jednej strony w muzyce popularnej, z drugiej – w jazzie i operze. Dzięki temu swobodę wykonawczą łączy z mnogością pomysłów na muzykę. Ma łatwość zmieniania popkulturowych ról.

W 2015 roku podpisała kontrakt z Warner Music Poland i wydała swój debiutancki album „Mary Komasa”. Szybko stała się jednym z najbardziej oryginalnych głosów sztuki pop w Polsce i poza granicami. Teledyski do jej singli „Lost Me” i „Oh Lord” cieszyły się międzynarodowym uznaniem.

Mary Komasa w swojej artystycznej pracy otwarcie broni prawa do wolności i godności osób, które są wykluczone lub dyskryminowane ze względu na swoją tożsamość.