GRACZ (Gaamer)

reż. Oleg Sencow / prod. Ukraina / 2011 / dramat / 1 godz. 32 min

 

Tym filmem Oleg Sencow zadebiutował na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie w 2012 roku. Tytułowy gracz to Alex, nastolatek znany w cyberprzestrzeni jako Koss, który większość czasu spędza przed komputerem, w odrealnionym świecie. Nie interesuje go przyszłość i dorosłe życie. W klubie dla graczy w jego rodzinnej ukraińskiej wiosce zyskuje podziw i szacunek kolegów jako niekwestionowany król strzelanki Quake. Podziwiają go młodsi i mniej doświadczeni amatorzy, których z łatwością ogrywa. Chłopak ma ambicję zostać mistrzem świata. Czy wygrana będzie tym, czego Alex naprawdę chce? Co się stanie, jeśli przegra? Debiutujący reżyser Oleg Sencow w realistycznym stylu pokazuje drogę Kossa do sukcesu, kręcąc zdjęcia m.in. podczas prawdziwego turnieju Quake’a, wśród autentycznych zawodników.

 

OBYWATEL JONES

reż. Agnieszka Holland, scen. Andrea Serdaru-Barbul / prod. Polska, Ukraina, Wielka Brytania / 2019 / thriller polityczny / 2 godz. 21 min

Najnowszy film Agnieszki Holland przedstawia historię Garetha Jonesa – postaci autentycznej, walijskiego dziennikarza, który zyskał sławę, pisząc artykuł o swoim spotkaniu z Adolfem Hitlerem. W 1933 roku wyruszył do Związku Radzieckiego po swój kolejny wielki temat, chciał opisać gwałtowną modernizację kraju. Słysząc zatrważające plotki na temat wielkiej klęski głodu w ZSRR, Jones udał się w samotną podróż przez Ukrainę i odkrył przerażającą prawdę, stojącą za reżimem Stalina i sowiecką utopią. Był jednym z nielicznych obcokrajowców, którzy stali się naocznymi świadkami tragedii wielkiego głodu, jaki pochłonął według różnych szacunków od 3 do 6 milionów ofiar. Miliony ludzi umierały z głodu, podczas gdy tony zboża sprzedawano za granicę, by sfinansować proces industrializacji radzieckiego imperium.

Po powrocie do Londynu Jones pisze artykuł ukazujący horror, którego doświadczył. Publikacja jest wyciszana, a jej autentyczność podważana przez zachodnich dziennikarzy, pozostających pod wpływem Kremla. Pomimo śmiertelnych pogróżek Gareth nie ustaje w swojej odważnej walce o prawdę. Swoimi odkryciami postanawia podzielić się z młodym, aspirującym pisarzem – George’em Orwellem. Reporterskie śledztwo Jonesa stało się dla Orwella inspiracją do powstania, jak się okazało, jednej z najsłynniejszych powieści XX wieku – „Folwarku zwierzęcego”.

PROCES. FEDERACJA ROSYJSKA KONTRA OLEG SENCOW

reż. Askold Kurov / prod. Estonia, Polska, Czechy / 2017 / dokument / 72 min

Film Kurova to kronika pokazowego procesu politycznego ukraińskiego reżysera Olega Sencowa przed sądem w Rostowie nad Donem. Właściwie nie procesu, ale politycznej egzekucji. Oskarżony o terroryzm, planowanie ataków na mosty, linie energetyczne oraz pomnik Lenina, torturowany w śledztwie i skazany na 20 lat więzienia Sencow nigdy nie przyznał się do winy. Bronił się odważnie i bez cienia wahania. Zaprzeczał wszystkim oskarżeniom i sam oskarżał swoich oskarżycieli.

W czasie procesu jeden ze współoskarżonych odwołał swoje zeznania złożone w śledztwie przeciwko Sencowowi i ogłosił, że wymuszano je torturami. Stosowanie tortur potwierdzili lekarze. Mimo to Sencow został skazany. Los Sencowa miał być brutalną nauczką dla innych, którzy również chcieliby protestować przeciwko rosyjskiej dominacji.

Sencow odsiaduje wyrok w obozie w Workucie. W kampanię na rzecz jego uwolnienia zaangażowali się m.in Agnieszka Holland, Ken Loach, Pedro Almodóvar, a także Europejska i Polska Akademia Filmowa. Parlament Europejski uhonorował go Nagrodą Sacharowa, przyznawaną szczególnie zasłużonym w walce na rzecz praw człowieka i wolności. Film pokazuje również solidarność świata filmowego wobec sprawy Sencowa.

Oleg Sencow stał się symbolem walki o uwolnienie więźniów politycznych na całym świecie.

SIKSA. STABAT MATER DOLOROSA

reż. Piotr Macha, SIKSA / prod. Polska / 2018 / musical / 1 godz.

 

Film – W podtytule: Musical o śmierci i dziewczynie – oparty na debiutanckiej pełnometrażowej płycie Siksy, zatytułowanej „Stabat Mater Dolorosa”, jest uzupełnieniem tego wydawnictwa o stronę wizualną, a zarazem swego rodzaju pożegnaniem z tymi piosenkami, które wyszły już z repertuaru grupy. Jak mówi Siksa – pomysł był inspirowany filmem, który zrobiła Beyonce do płyty „Lemonade”: „Chcieliśmy zrobić taką Beyonce od i dla biednych ludzi”. Produkcja jest czymś pomiędzy musicalem, serią sfilmowanych performance’ów w miejscach publicznych a zestawem teledysków. Jest realizacją marzenia o robieniu kina, gdzie „zarówno marzenie, jak i kino jest żuciem gumy balonowej od dawna pozbawionej smaku”.

To nostalgiczne zaproszenie do roztańczonej opowieści o dziewczynie, która wraca do czasów dzieciństwa, kiedy to przebierała się za różne kobiety, używając do tego szafy swojej mamy, i wchodziła w role po to, by zadowolić samą siebie. Ten film to narzędzie do rekonstrukcji scen szczenięcych, a także barokowe pożegnanie z brokatem i jednorożcami. „Stabat Mater Dolorosa” wchodzi jak bagnet w posturę współczesności i całym swoim ciałem serwuje mikroperformance’y wykonywane na własną odpowiedzialność. Pistolet, dziewczyna i śmierć – to jest właśnie współczesność według Siksy.

 

SZTUKA I KARA (Act & Punishment)

reż. Yevgeni Mitta / prod. Rosja / 2016 / dokument / 1 godz. 30 min

Młode artystki i feministki, Nadezhda Tolokonnikova i Ekaterina Samutsevich, zakładają grupę, w której chcą wyrażać swoje poglądy na kobiecą niezależność i wolność. Dołącza do nich Masha Alyokhina. Tak powstaje Pussy Riot – radykalna kombinacja akcjonizmu, feminizmu i punk rocka. Kobiety organizują happeningi w miejscach publicznych, ostro sprzeciwiają się wszelkiemu rodzajowi dyskryminacji, domagają się równych praw płci, wytykają zakłamanie władz. W lutym 2012 roku, w Moskwie wchodzą do największej świątyni prawosławnej na świecie i śpiewają „Bogurodzico przegoń Putina”, krytykując powiązania hierarchów prawosławnych z Putinem. Wkrótce trafiają do aresztu. W ich obronie pikietują ludzie w wielu miastach świata.

„Sztuka i kara” to dokument kreacyjny, w którym kadry dokumentalne przeplatają się z kreacją bohaterek – poznajemy je zarówno jako kobiety funkcjonujące w realnym świecie, jak i jako sceniczne alter ego w performatywnej ekspresji. To oryginalny portret akcjonizmu i feminizmu wpisany w polityczny i historyczny krajobraz współczesnej Rosji i świata.

Najnowszy film Xawerego Żuławskiego, na podstawie scenariusza jego ojca, Andrzeja Żuławskiego. Ci, którzy film widzieli twierdzą, że to obraz mocny i czuły jednocześnie. Opowiadający o tu i teraz, ale i o duszy. Podobno, nie pozwala o sobie zapomnieć. Na projekcję zapraszamy 24 sierpnia, podczas festiwalu Solidarity Of Arts. Rezerwacja wejściówek ruszy 1 sierpnia. Dystrybutorem filmu jest Velvet Spoon. Ogólnopolska premiera 27 września.